Sahibine Ulaşmayacak Mektuplar “Resimdeki Gözyaşları…”

0
141
Sahibine Ulaşmayacak Mektuplar "Resimdeki Gözyaşları..."

Uzun yıllar oldu, yolum Firuzağa yakınlarına düşmedi hiç Bay Lee. Dolayısıyla, plak dükkanınızdan haberdar değildim ve adınızı da düne dek hiç duymamıstım. Gazetedeki o resimde,dizlerinizin üzerine çökmüştünüz, başınız öne eğik, ağlıyordunuz.Resminize baktım dakikalarca ve “bizi” gördüm Bay Lee.”Bizim” gibi olmayanlardan,bizim gibi düşünüp, bizim gibi davranmayanlardan , “biz” hiç hoşlanmayız.Bizimle aynı düşünce ve davranış kalıplarında olmayanları dışlamakla kalmayız, dövebiliriz, hatta ölmekten bile beter edebiliriz.Dünyanın en hoşgörülü dinine mensubuz ama, “olmazsa olmazlarımıza” denk geldiğinde,Allah yaratmış” demeyiz,ona göre!! .Ama bir de diğer -ve hala çoğunlukta olduklarına dair umutların saklı tutulduğu- bir ” biz” daha var,bizden içeri.İste o “biz”, herkesin kendisi olma ,başka yaşamlara ve başka inançlara saygı duyarak yaşama ilkesine yürekten bağlı olanlarca oluşturulmaktadır.”Bizce”, herkes kendinden sorumludur.Hiç  kimsenin inandıkları, seçimleri ve tercihleri nedeni ile dışlanıp şiddet görmesi, kabul edilemez. Bir baskasının  davranışından rahatsız olsa da  can acıtmayı,incitmeyi aklından bile geçirmez.O “bize göre” ; yaşam hakkı ve inançlar kutsaldır. Dayatma,diretme,şiddetle kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışmak,  akıldan bile geçirilmez. Dükkanınızda dün akşam,yabancı bir topluluğun konseri internet ortamında dinlenirken ve dinleyicilerin çoğu yabancı iken yaşanmış o saldırı. Şiddet ve kaba güçten uzak bir kültüre mensupmuşsunuz Bay Lee. İnanın “bizler de”, kaba kuvvetten hiç hoşlanmıyoruz, hatta coğu kez  ürküyoruz ve korkuyoruz.”Biz hala, insanların konuşarak anlasabileceğine, şiddetin yerini,sakince konuşarak uzlaşmanın alabileceğine,”düşüncenize katılmıyorum,ancak farklı görüşünüzü ifade edebilme özgürlüğünüzü sonuna dek savunurum” cümlesine inananların çoğunluğu oluşturduğuna inanmak istiyoruz. Dükkanınızı tümüyle kapatmadığınızı umuyorum.Dilerim, dükkanınıza zarar veren ” öteki biz” yüzünden, ülkenize dönmeyi düşünmezsiniz. “O bizi ” bağıslamayın, bağışlamanız, ” bizi” o tür davranışlardan vazgeçiremez çünkü. Ama, resimdeki gözyaşlarınızın üzüntüsünü, yürekten hisseden, aslında olayla hiç ilgisi olmayan, bugüne değin,hic bir canlıya el kaldırmayı aklından bile geçirmemiş “bizlerin”, içten özürlerini kabul edin, “görün akan gözyaşlarımızı ve bizi affedin” Bay Lee…

PAYLAŞ
Önceki İçerikCuma Akşamlarının Klasiği İDSO Deniz Bank Konserleri Bu Hafta Fulya Sanat Merkezi’nde…
Sonraki İçerikDev Adam
Öznur Kanarya
İstanbul’da doğdu, fakat çocukluk ve ilk gençlik yılları Anadolu’nun güzel şehirlerinde geçti. En çok İzmit’i sevdi. Nitekim İzmit Lisesi mezunu olmakla övünür. İzmit’ten sonra sevdiği ikinci şehir Ankara’da, Mekteb-i Mülkiye’de okudu. Emekli Bankacıdır, hala benzer bir konuda çalışmaktadır. Bugüne değin okumayı, yazmayı, müziği hep çok sevdi. Gündelik yaşamın sıradan mutsuzluklarından bunaldıkça, sahibine ulaşmayacak ve ulaşabilecek mektupların yanı sıra, günü güzelleştiren büyük ve küçük şeyleri yazar amatörce. İstanbul’da yaşıyor ama bu şehre çocukluğundaki gibi aşkla bağlı değil. Bu nedenle, yakın bir gelecekte sevdiceği ile birlikte Ege’de, tercihan Datça’da yaşamayı düşlüyor.