Şunu söylemem gerekmezdi;
Çoğu etkiden daha güçlü olan gözyaşlarım,
Islatarak tatlı gülümsememi,
Ellerinizin üstüne yazmağa gitti
Yakıcı itirafı; size onu söylemedim.
Dans edilir, çene çalınır, birlikte gülünür,
Bu oyunlar için izin yok artık bize:
Yüzünüz kızarıyor ve ben titriyorum;
Bizi ne bir araya getiriyor bilmiyorum.
Artık dost değiliz sizinle.
İşte zamanı, yararlanın bizden;
Sizinle alçaktan konuşacağım şimdi
Dostluğumuz başkalaşıp ölmeden:
Eh! Söyleyin, kalsın mı değişmeden,
Hissetsem de kâfi gelmediğini.
Gözyaşlarımın isteksiz
Lisanı hoşunuza gitmiyorsa,
Pekâlâ, yeryüzünde izleyelim her birimiz
Yolumuzu: ben, kimsesiz, ve mutlu olan siz
Tanrının bir seçkin kulunun kollarında.
Görüyordum kalplerimizi, birlikte doğan
Öten bir çift kuş gibi,
Aynı şafakta uyanan
Ve henüz uçamayan:
Birbirinden ayıralım, onları şimdi;
Ayıralım onları doğduklarında,
Belki de, gelecek bir gün
Uzun bir yokluktan mutsuz olup da,
Yürümesinler diye sonsuz bir boşlukta
Birbirlerini arayıp birleşmemeleri için.
René- François Sully Prudhomme (1839-1907)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
