Adı Yok

0
69
Adi Yok
Adi Yok
Ben bira içiyorum
Şehirdeki yalnız kadınlar kaynıyor
Burunlarında tütün kokusu
Keşke deyişleri hep onlara
Uçkurundan başka birşey düşünmeyen
adamlar geçmiş hayatlarından
Keşke geçmeseydi…
Sıcak omuzlarda hüzünle
ağlamaya hasret gözleri
Kıyı ışıklarından bakıyor
Soğuk elleri sanki hiç tutulmamış
Gerdanlarında morluklar
Sözde kimse kıyamamış
Bacakları kesik yarası
Çoğu sevişirken kanamış
Şehirde yalnız kadınlar
Hiç bir içkiyi mezesiz bırakmamış
Şehirde yalnız kadınlar
Hiç birine şiir yazılmamış
Duman altı kahve köşelerinde
Vücutlarından bahsetmiş sevgilileri
Şehirde bir avuç kadın
Rujlarının rengi bile ellerini ısıtmamış
Yalnız kadın
Aglayan kadın
Pişman olmuş
Ama intihar edecek fırsat bulamamış
Orada eski şarkılar çalar radyosunda
Hala duruyor ipek ongun kitaplığında
Bak sesi kulaklarımda
Bugün çagırsam en güzel elbisesiyle gelir
Ama evine bırakamazsan ölür
Şehirde yalnız kadın…
Çok erkek üzmüş onu
Ama tadı hala aynı
Sadece kadın
yok adı.

“bu şiir tarafımdan ülkemdeki bütün çocuk ruhlu yalnız kadınlara yazılmıştır.”

*öldürülmüş ruhlarından öperim*

PAYLAŞ
Önceki İçerikHalil İbrahim’in öyküsünü dinlemek isteyenler Beşiktaş’ta buluşuyor
Sonraki İçerikSARI ÇİZGİNİN ÖTESİNDE / Boşluktaki Kum Tanesi
Avatar
"Hayata alışması uzun sürdü bir 28 yıl kadar falan. "Bu kadar yıl öğrendim bundan sonra öğrendiğim gibi yaşayacağım" kafasına girebilmek için çok çalıştı didindi. Şimdi git bak aretha franklin dinleyip kırmızı şarap içiyordur. Herhalde ölünce emekli olacak. Kaşıntılı bir baş kaldırısı var ama hadi hayırlısı... Üşenmemiş korku hikayeleri, şiirler falan yazmış, söz müzik yazarı insan evladı. Birde bu açıklamayı yazarken çok sıkılmış..."