İnsan büyüğüdünü yalnız kaldığında anlıyor,

Yanında kimse olmayınca,

Yalnız başına kaldığında farkına varıyor,

Ne kadar büyüdüğünün…

 

Başım bir omuz aradığında,

”Herşey daha iyi olucak” diyerek

Bütün şefkati ile bana sarılan annem olmayınca

Anlıyor insan büyüdüğünü…

 

Yanlış birşey yaptığımda,

Doğruyu öğrenebilmem için cezanlandıran,

Kızsa bile ”o” durumdan kurtaran babam olmayınca

Anlıyor insan büyüdüğünü…

 

Birisi benim kalbimi kırdığında,

Önce ”babam” gibi bana kızıp,

Daha sonra kalbimi kırana haddini bildiren abim olmayınca

Anlıyor insan büyüdüğünü…

 

”Artık”….

 

Üzüldüğüm de tek başıma ağlıyorum,

Yemeği yaktığım da tek başıma temizliyorum,

Koybolduğum da tek başıma bulmaya çalışıyorum...

 

Yalnız mıyım??? ”HAYIR”

En yalnız olduğum anda bile,

Benimle birlikte kalbi çarpan insanları hatırlıyorum…

 

Yalnızlık çekiyorsan,

Gözlerini kapa ve hisset

Sevdiğin insanın burda olup olmaması önemli değil…

Nerde olursa olsun ona sevgini gönder…

 

O sevgi,

Gerekli yere iletilicektir…

PAYLAŞ
Önceki İçerikSanat Seni At!
Sonraki İçerikVeda Kokusu
Ceren Baran Demir
Ceren Baran, 02 Ağustos 1989 doğumludur. Küçüklüğünden beri tiyatroya olan sevgisi sonucunda Haliç Üniversitesi Konservatuvar Tiyatro bölümünü kazandı. Mezuniyetinden hemen sonra akademik ingilizce-TOEFL eğitimi için NYC'a gitti. Amacı Amerika'da tiyatro alanında yüksek lisans olmasına rağmen yemeğe olan ilgisi onu başka bir yola soktu ve İstanbul'a dönerek USLA AKADEMİ'de Prof. Ekmek ve Pastacılık eğitimi aldı. Mrs. Cupcake Dessert Boutique'de stajını yaparken drama,tiyatro,el sanatları ve dans alanında eğitimler alıp,atölyelere katıldı. Şuan bir kurumda Drama Eğitmenliğinin yanında butik pastacılık yapmaktadır.