Bakarım her sabah penceremden,

Her sabah günaydın derim sana.

Gün, seninle aydındır

Gün, seninle canlanır…

Bilmezsin ne yaparım,

Bilmezsin hiç ama hiç…

Öylece durup bakarsın,

Suskun, hareketsiz…

Ağlarım kimi zaman

İşitmezsin sesimi…

Kimi zaman uçarım göklerde

Sevinç bunun yanında ne ki?

Bilmezsin gizlice seni seyrettiğimi…

Hasret çektiğimi bilirsin,

Bilirsin ama değil mi?

Hiç olmazsa…

Dertleşirim ya seninle gün boyu,

Hani anlatırım ya sana uzun uzadıya,

Sen hiç kesmeden dinlersin sözümü…

Arada bir bakarsın sanki bana

Sen de doyasıya…

Gece olunca yalnızlaşırım,

Karanlık perde olur aramıza…

Güneşin doğuşunu beklerim usulca…

Bir daha gelelim diye yan yana…

Sen benimsin!

Benimsin öyle değil mi?

Sen dediysem yani

Bahçemdeki Servi…