Okuduğum her cümlenin öznesiydi

Yüreğimdeki sessiz  çığlıklar

Biraz suskun..

Biraz buruk..

Sessizce kaldığım her anın sesiydi

Umut etmek..

Umut ettikçe umutsuzluğu yaşamak

Yaşadıkça umut edip

Umutsuzca yaşamaktı, hayat…

Belki de keşkelerin esiri olup

Belkili cümleler kurmaktı…

Keşke..

Keşkelerin keşkesi olmasaydı

Keşkeler..

Önce sustum

Sonra konuştum

Belki birgün diye diye..

Ve

Hayallerin hayal kalmasıydı

Kurulan her hayalin sessizliği

Umutsuzluk içinde

Umut etmekti..

Yürekte güneş taşıyıp

Soğuk kalmaktı sevgiye

Aşka..

Umuda..

Yaşamaya…