Dev Adam

0
78
DEV ADAM
DEV ADAM

Parmaklarımın ucunda kalp atışlarını hissediyorum

Huzursun, huzurun kendisi olanısın

Bulunduğumuz yer çıkmaz sokak

Dev binaların ardında bıraktık aydınlığı

Güneşin hevesi yok doğmaya

Cehennemin dibine gitmek geliyor içimden

Daha ne kadar gidebiliriz ki

Cehennemin derinliklerindeyiz

Çirkin, iri yarı, dev göbekli kötülükler içindesin

Hapsolmuş ellerin, gözlerin, beyin hücrelerin

Kötülüğe hapsolmuş hepsi

Fısıltı kaldı senden geriye

Dev ellerini indirdiğin yerde

Bir kulak çınlaması

Yetmezdi sana yetemezdi

Vurduğun yerde çiçekler açmadı

Dev nefretler birikti

Her geçen gün bakar durursun

Her geçen gün sulayıp beslersin

Ektiğin nefreti

Ama yine de görmez hapsolmuş gözlerin

Hep konuşur ellerin

Hapsedilmiş nefretlere bir yenisi daha eklendi

Gülümse

Çünkü sayende

PAYLAŞ
Önceki İçerikSahibine Ulaşmayacak Mektuplar “Resimdeki Gözyaşları…”
Sonraki İçerikSilsile
Zühal Öz
Kelimelerin dilini anlayabildiğim müddetçe, dört bucak kelimeler kaçmadığı müddetçe, kalemim yettiğince yazmaya gayret ediyorum. Şu yaşımda, bu yaşımda başladım demeyeceğim. Hep içimde dolaşan harfler var ve dizginleyemediğim zaman çıkıveriyor. Sanatın ayrı bir yeri vardır. Kısa dönemli bir tiyatro geçmişim ardından diksiyon, yaratıcı drama ve beden dili eğitimi derslerini alıp hep mutlu olabileceğim faaliyetlerde bulundum. Üniversite zamanındayken işaret dili eğitimi aldım ve bundan da çok mutlu oldum. Çünkü sanattan sonra insanları anlamanın ve dinlemenin, kavramları ve hayatı anlama açısından iyi ve önemli bir yol olduğunu düşünmekteyim. Çünkü insan düşünebildiği kadar vardır ve neyi, ne kadar yaşayıp gördüyse o kadar düşünebilir. İstanbul (1994) doğumluyum. Yıldırım Beyazıt İlköğretim Okulu’ndan sonra Şeyh Şamil Lisesi’nden mezun oldum. Cumhuriyet Üniversitesi, Antropoloji Bölümü mezunuyum (2017).