ABSÜRT / Öykü

0
67
ABSÜRT
ABSÜRT

Akşam olmuştu.

Ne yazacağını bilemedi yazar.

Ne olsundu?

Düşündü taşındı.

Karakteri hakkında bir şey yazamadı.

Kahvesinden bir yudum aldı.

Denedi.

Çabaladı.

Olmadı.

Arkadaşlarına sordu.

Ne yazabilirim diye.

Cevap vermediler.

Sadece düşündüler.

Karakter uykudan yeni uyandı.

Elini yüzünü yıkadı.

Kahvaltıya geçti.

Bir güzel karnını doyurdu.

Çayını içti.

Adam hala düşünmekteydi.

“Ne yazsam acaba?”

Düşündü.

Taşındı.

Karar veremedi.

Bir yudum daha aldı kahvesinden.

Karakter çamaşırlarını makineye koydu.

Makineyi çalıştırdı.

Çamaşırlar yıkanıyordu.

Adam bir yudum daha aldı kahvesinden.

Hala düşünüyordu.

Karakter oturmuş, yoga yapmaya başlamıştı.

Theta dalgaları çalışıyordu.

Adam kahvesinden bir yudum daha aldı.

Karakter hala yogadaydı.

Yoga ile rahatlamaya çalışıyordu.

Bir şeye odaklanmıştı.

Neye odaklandığını bilmiyoruz ama odaklanmıştı.

Adam kahvesinden bir yudum daha aldı.

Düşündü.

Birkaç saat boyunca düşündü.

Karakter yoga yani trans halinden çıktı.

Mutfağa geçti.

Mutfakta yemek yapmaya başladı.

Öğle olmuştu.

Acıkmış olmalıydı.

İtalyan yemeklerini çok severdi.

Makarna suyu koydu ocağa.

Kaynamasını bekledi.

Yarım saat geçince su kaynadı.

Tuz ve yağ koydu.

Sonra makarnayı koydu.

Şöyle bir karıştırdı.

Adam hala düşünmekteydi.

Kahvesinden birkaç yudum daha aldı.

Karakter makarnayı tabağına koymuş, yiyordu.

Güzelce karnını doyurdu.

Çok acıkmış olmalıydı.

Doyduktan sonra sofradan kalktı.

Bulaşıkları yıkadı.

Bulaşıklığa kuruması için koydu.

Adam hala düşünüyordu.

O sırada kapı çaldı.

Karakter kapıya doğru yöneldi.

Kapıyı açtı.

Annesiydi.

“Selamun Aleykum!”

“Aleyküm selam!”

İçeri girdi.

Birer kahve içtiler.

Saatlerce sohbet ettiler.

“Havalar 14 derece olacakmış.”

“Evet, düşecek diyorlar.”

Adam kahvesinden son yudumları aldı.

Saatler 19’u göstermekteydi.

Saatlerce düşünmüş konu bulamamıştı.

Karakter uyumak için yatağına gitmişti.

Adam bilgisayarı elinden bıraktı.

Uyumak için yatağında gitti.

Ben de bıraktım.

Bir şeyler yazamadan kalemi elimden bıraktım.

Uzaklığa düştüm.

Yoruldum.

Ne için?

Bir hiç uğruna…

Yazar BEN’i yazamadan…

“Bunları yazan çocuk kör oldu!”

 

 

 

PAYLAŞ
Önceki İçerikKATRE / Şiir
Sonraki İçerikGüney Doğu Anadolu Bölgesinde Çekilen Töre Konulu Yapımlara Bakış ve Gösterilmeyen Özellikler
Dilara Pınar Arıç
26 Mayıs 1990'da İstanbul'da doğdu. Lisans öğrenimini Fatih Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı'nda burslu olarak gördü. Yüksek lisans çalışmasını Trakya Üniversitesi'nde Sünbülî Sinan'ın Menasik-i Hac adlı eseri üzerine tamamladı. İngilizce, İspanyolca bilmektedir. İnsomnia'nın Saati ve Gülümse Hayata adlı iki kitabı vardır.